Anita Blake - czy ktoś słyszał?

Agata

Ja włąśnie kupiłam sobie na allegro dwa tomy, jak przeczytam, to podziele sie wrażeniami.

Agata

Jestem na 150 stronie pierwszego tomu przygód Anity Blake i mogę już pokusić się wstepną opinię.
Po pierwsze: ksiązka jest źle napisana. Uświadomiło mi to, że jednak rzadko mi się zdarza czytać złą lietaraturę, choć bywa, że jest to literatura brukowa Wink

Może szok jest tym większy, że jestem świerzo po Perezie-reverte Wink

Zajęło mi to troche czasu, zanim uświadomiłam sobie, co jest z tą książką nie tak. No i w końcu doszłam - co.
Ale do rzeczy.
Nie jest tak źle, żeby nie dało się czytać, a nawet, żeby do pewnego stopnia nie wciagało.
Co mi najbardziej przeszkadza? Na 150 stronie, wciąz niewiele wiadaomo o głównej bohaterce. Nie jesli chodzi o jej charakter itp, bo narracja jest pierwszoosobowa, ale o jej misji, pochodzeniu itp. Ale najbardziej wkurzające jest to, że przez te 150 stron wciąz cos się działo, autorka nie dała czytelnikowi odetchnąć nawet na chwilę. W tej sytuacji 1 ososba przeszkadza, bo w relację ze zdarzeń, wplecione są refleksje na gorąco, a z drugiej strony brak trochę niezbędnego dystansu. No i zdecydowanie za dużo informacji wplecionych w ten potok mysli. Są jednak powieści, do których narracja pierwszoosobowa nie pasuje. A najgorzsze, że często właściwie nie wiadomo, co sie dzieje i dowiadujemy się tego dopiero z jakiegoś komentarza, podczas, gdy właściwie jestesmy w centrum wydarzeń i powinnysmy wiedzieć, co jest grane, jesli wie to bohaterka.
Zdecydowanie za dużo tego wszytskiego naraz.
Jesli chodzi Anitę i potencjalnego vamipre-lover, to został on wprowadzony bardzo szybko, od razu zasygnalizowano, ze coś tam jest na rzeczy, ale od lekkiego flirtu natychmiast poszło dlaej, do jakichś niejednoznacznych deklaracji i jednoznacznych gestów, ale brak tu iskrzenia, napięcia, czy czegos w tym rodzaju, co czyni to naprawde ekscytującym.
Ale ogólnie nie jest tak źle.
Bohaterka jest dowcipna, a jej poczucie humoru powinno odpowidać wielbicielom Buffy. Świat jest oryginalny, pomysł z legalizacją wampiryzmu i wampirami jako prawie pełnoprawnymi członkami społeczeństwa jest dobry. Bohaterowie tez są ciekawie nakresleni, jesli tylko autorka poświęci im trochę czasu i kilka zdań albo odrobine uwagi, ale na razie taki zaszczyt spotkał jedynie główna bohaterkę i w pewnym stopniu wampira Jaen-Claude'a. Bardzo szybko orientujemy sie, że jego sztandarowym powiedzonkiem będzie "ma petite" (co miło kojarzy mi się z "pet" i luv" Wink

).

arduinna

Przeczytałam dwa tomy. Nie są to książki do których będę wracać, ale podobały mi się.

Agata

Kończę drugi tom, więc mogę się juz wypowiedzieć z czystym sumieniem, co sądzę na temat tej książki.

Ostatnio czytałam ja, czekając na koleżankę. Gdy przyszła, zapytała:
- Co czytasz?
- Horror - odpowiedziałam.
- Lubisz horrory?-
- W zasdzie nie - bo taka jest prawda. - Ale znajome mi poleciły i mnie zaintrygował.
- Dobry? - dopytywała się koleżanka.
- Nie - odpowiedziałam zgodnie z prawdą. - Ale czytanie go sprawa mi jakąś perwersyjna przyjemność. I uczę się jak nie pisać.

Oprócz tego wszytskiego, co napisałam w poprzednim poście, mogę dorzucić jednak dość dretwe dialogi i denerwującą manierę opisywania wszytskiego po kolei, także zupełnie zbędnych szczegółów, nie pozostawiając niczego wyobraźni czytelnika (zaraz, czy to nie ja pisałam gdzies niedawno, że lubie, jak wszytsko jest dopowiedziane do końca? Wink

).
Autorka ma tez zwyczaj opisywania swoich bohaterów wraz z podawaniem ich wzrostu - każdego bohatera wzrost znamy prwie co do centymetra. W moim przypadku, niestety, oznacza to, że większośc bohaterów męskich traktuję podejrzliwie i z rezerwą, no bo co to za facet, który nie ma przynajmniej 180 cm? Nawet Jaen-Claude, którego zaczynałam lubić, został opisany jako męzczyzna wysoki i smukły, 175 cm... I tak mi jakoś nagle się wydał znacznie mniej atrakcyjny.
No i jeszcze jedna denerwująca maniera, na zasadzie: co za duzo, to niezdrowo - autorka niemal zawsze bardzo szczegółowo opisuje strój, niezaleznie od sytuacji. Rozumiem, że ma to znaczenia ze względu na gorący klimat St Louis i kłopoty z zamaskowaniem broni. Ale po n-tym razie robi się to nużące.

No i to, co dla mnie było najbardziej intrygujące - wątek z Jean-Claude'em. Ciagle czuję niedosyt, bo autorka chyba zaplanowała go na wiele tomow, tymczasem mi udało sie z zdobyć 2, a w ogóle w Polsce wydano chyba 3 czy 4. Jest tego niewiele, zaledwie jeden z przewijających sie motywów, dla mnie za mało. Troche jest to dziwne, bo Anita i Jaen-Claude są z zupełnie innej bajki, ale w sumie, my fani BtVS jestesmy do tego przyzwyczajeni. Po Angelu obściskującym pana Gordo, Jaen-Claude odkrywający pluszowe pingwinki Anity to nic niezywkłego.
Oczywiście jest w ich wzajemniych realcjach pewna niekonsekwencja i niespójność, ale to chyba wina autorki, która nie zagłebiła sie wystraczająco w temat, w końcu nawet jeśli nie ma zbyt wiele miejsca, to sa inne środki, by nakreslić to, co najwazniejsze.

No i są pewne smaczki, za które autorce nalzę się owacje na stojąco, jak chocby Kościół Wiecznego Życia, wampirza sekta, która oferuje to, co obiecuje od reki, bez czekania i niepweności, a zorganizowana jak wzorowy koścół protestancki, bez żadnych mrocznych otoczek i przerażających rytuałów Wink

Ar-Feiniel

Im dłużej czytam Twoje krytyczne uwagi, tym większą mam ochotę, aby sięgnąć po te książki, na zasadzie fascynacji tandetą Wink

Chyba jeszcze nie zdarzyło mi się czytać coś i stwierdzić, że jest to źle napisane (poza niektórymi ff), więc mogę sobie tylko wyobrazić za jaką perwersyjną radością pochłaniasz owe dzieła Laughing

Ogóknie jest taka zasada, ze horrory, książki/filmy wampiryczne z założenia balansują na granicy kiczu, jednakże niektóre czynią to świadomie (np. Buffy), a inne nie. Czyżbym słusznie wnioskowała, iż książki o Anicie Blake należą do tej drugiej kategorii? Wink

Agata

Zdecydowanie tak. Ona jest po prostu xle napisana. Balansowanie na granicy kiczu jestem w stanie bez problemu zaakceptować, w ogóle realia, jak bardzo pokrecone by nie były, jesli należą do fanatastycznego swiata - nie ma dla mnie problemu.

Muszę przyznać, że do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, jak mało złych książek czytałam. A czytam naprawde bardzo różne rzeczy, duzo fantastyki... Dopiero Anita mi to uświadomiła. I rzeczywiście dobrze sie bawię Wink

Ar-Feiniel

Jeżeli nawet do słabej lektury podchodzi się z odpowiednim nastawieniem tzn. czerpania przyjemności, a nie jako poważny i uczony filolog, to może to się okazać przednią zabawą Laughing

Swego czasu w GW ukazał się artykuł, jak to w pozycji "Książki najgorsze" rozpracowywał schematy i wykazywał błędy

jessie

to widze ze Anita Blake jest napisana na wzor opowiadan RPG (nie wiem czy to dobra nazwa, nie znam sie). czytalam kiedys serie artykulow Feliksa W. Kresa o tym jak pisac, i jak w zadnym wypadku nie pisac Wink

podawal on miedzy innymi przyklad wlasnie takiej powiesci czy opowiadania napisanego na podstawie instrukcji do gry. podawanie dokladnego wzrostu wszystkich bohaterow, opis ubrania, wyliczanie po kolei wszystkich czynnosci jest niezbedne w tego typu publikacjach. z tym ze z wiadomych powodow jest to niezbedne wlasnie w insrukcjach i podczas gry, natomiast opowiadan nie powinno sie tą metoda pisac. rezultaty musza byc ciekawe Wink

co do zlych ksiazek, to tak czytam to co napisalyscie i przypomnialam sobie o jednej ksiazce, ktorej nie moglam strawic do konca z dosc blahego powodu. otoz byly w niej tylko zdania pojedyncze, na ani jedno dluzsze nie trafilam w calej ksiazce Wink

pierwszyt rozdzial jakos przemeczylam, ale pozniej moje czytanie wygladalo mniej wiecej tak:
Wyszedlem na autobus. kropka. Na ulicy bylo malo ludzi. kropka. Przeszedlem na przystanek. kropka. Stanalem w kolejce. kropka. Autobus nie przyjezdzal. kropka. Czekalem. KROPKA!
oczywiscie nie jest to oryginalny tekst, ale mniej wiecej oddaje specyfike utworu. zadnymi silami nie moglam sie uwolnic od tych przekletych kropek i w koncu rzucilam lekture Wink

Ar-Feiniel

jessie, chyba masz rację z inspiracją RPG. Sama nigdy nie grałam, ale zdarzyło mi się przeglądać takie "informatory"( Confused

) związane z Buffy. Jeżeli jest to prawda i w tym przypadku, to by wyjaśniało parę spraw. Autorka to pewno wielka fanka fantasy i RPG'ów, która stwierdziła, że najłatwiejszym i najwygodniejszym sposobem prowadzenia akcji będzie taki, do którego ona się przyzwyczaiła się grając. Może zresztą zrobiła to nieświadomie, bo ten typ narracji stał się dla niej niejako naturalny.

jessie

Im dluzej o tym mysle, tym bardziej wydaje mi sie ze wspomniany artykul o RPG napisal Andrzej Sapkowski a nie Feliks W. Kres. problem w tym ze obydwaj panowie pisza bardzo ironicznie i zabawnie, przez co mi sie czasem myla Wink

moze Agata, jako specjalistka od AS-a bedzie wiedziec. w sumie to OT, ale nie lubie popelniac takich glupich bledow. no i to co czytam tu nt Anity pasuje idealnie do tego artykulu.

Agata

Nie wiem, ale to Kres pisywał w Science-Fiction takie felietony dla poczatkujących pisarzy, więc mógł to byc jednak on Wink

spikerulez

Dokładnie tak-Kres pisał takie felietony w Feniksie Smile

Jessie zaimponowałaś mi znajomością polskiej literatury fachowej Smile

Ale Sapkowski też duzo o RPG pisywal i nie dam sobie głowy uciąć u którego to było. Jak następnym razem będę się z Kresem widzieć to nie omieszkam zapytać Smile

jessie

no wlasnie problem w tym ze obydwaj pisali, choc AS raczej na zasadzie zniechecenia amatorow do tego typu tworczosci wlasnej Wink

felietony Kresa gdzies mi sie poniewieraja, musze odszukac i sprawdzic. felietony AS'a tez sobie przejrze, dawno nie czytalam, a sa znakomite na poprawe humoru Wink

w kazdym razie, obojetnie kto to napisal, nalezy zalozyc ze Anita Blake jest przykladem takiej wlasnie tworczosci rodem z RPG. co nie zacheca mnie do czytania Razz

Ar-Feiniel

spikerulez

Hehe nie mogłam się powstrzymać od przechwałki Smile

Ar-ja z rodziny mocno s-f owej pochodzę (nie są to kosmici Smile

)i siłą rzeczy znajomości,kontakty lecą mi po więzach rodzinnych Smile

Na pierwszym Polconie byłam jako 10-latka Smile